sesty

Selasa, 08 April 2014

Sabaraha purnama geus kaliwatan ku urang,
urang sapamadegan ngawangun wangunan duriat nu ajeg nangtung
panceg teu gedag,
salira nu surti nepi ka kiwari
kasatiaan salira nu jadi cukang lantaran nyorang kaagjaan nu pohara,
kasatuhuan salira jadi jalan panghalang diri pikeun nganjang ka mojang nu lian.
Ieu cinta masih nu salira,
mcinta salira cacap nepi kapegat umur didunya
kanyaah nu geus maneuh nepi ka raga ka turub taneuh.

Malam kembali meningi,
kerip bintang menyelinap diatas gumpalan awan hitam.
Pekat sembunyikan lembaran usang,
waktu yg suram berlalu
beribu detik waktu dalam kerinduan
Tak ada bosan. mengingat masa masa indah kita masih menakjubkan.
Kau yg jauh tak tersentuh tak ada jenuh,
rindu didadaku masihlah penuh..
Selamat tahun baru sestyku,
tahun yg akan menjadi tahun pernikahan kita.

Tersenyumlah saat kau mengingatku karena saat itu aku sangat merindukanmu
dan menangislah saat kau merindukanku karena saat itu aku tak berada disampingmu.
tetapi pejamkanlah mata indah mu karena aku akan terasa ada didekatmu karena aku ada dalam hatimu untuk selamanya.
Tak ada yg tersisa lagi untuku
selain kenangan indah bersamamu
mata indah yg dengannya aku biasa melihat keindahan cinta
mata indah yg dulu miliku kini terasa jauh meninggalkanku
kehidupan terasa kosong tanpa hadirmu
hati rindu dan cntaku adalah milikmu
cintamu tak akan pernah membebaskanku
bagaimana mungkin aku mencari cinta yg lain saat sayap sayapku telah patah.

geulis panutan nu salami ieu dipicinta,
miharep jarak jeung kaayaan teu jadi ruhak
tina galecokna rasa nu nyamuni lebah wanci janari,
hampir dua taun nu kalangkung
lain taun tanpa tungtung
tapi taun nu nganteur rasa tina rumasa
diri midangdam lakirabi
tapi gening kieu?
Diri nu pinuh ku daria muraga ngalir cimata
kadar nu misahkeun urang nu papada micinta.

Setiap ku bayangkan sorot matamu
ada keindahan pada sepasang mata yg meneduhkan jiwa,
seperti pagi ini aku rindu dengan indah matamu yg memancarkan
kebeningan cinta
sebait puisi dari bingkai hati tercipta tentang nafasku adalah kisahmu
akan selalu begitu.

Urang duaan nu kiwari papada miboga kamelang sewang2an,.
kana lalakon nu geus disorang..
Kana jalan nu kudu disinghareupan..
Kana kaayaan nu teu beunang diingkahan..
Tapi cinta urang duaan salawasna manjang
najan peurih
urung tuguran waktu
masih aya jalan pikeun urang ngahiji
boa isuk pageto
biheung jaga
urang bagja.

Pernahku mengadu pada mentari pagi
tentang hari hariku selepas kau ucap kata akan pergi
hanya mendung yg ku dapati,
sedikit saja
kau mengerti bagaimana aku harus melalui hari tanpamu
sedikit saja kau pahami
pahitnya hati seperti menelan duri,
langkahku berat terasa timpang seakan enggan lagi memetik bintang
tapi cintamu telah lama tertanam,
moga suatu saat dapat jadi peneduh

Soca salira nu sabiharina cureuleuk,
kasawang dikaanggangan beueus kucimata,
meureun raheut deui manah salira
kabarerang ku kaangkuhan diri
nu teu payus jadi angkeuhan.
Hampuraa
Ragragna cimata salira
muga jadi du'a
pikeun jalan pilampaheun urang
sangkan mulus jauh dina cucuk cucuk nu mirosea..

Suara tangis itu memecah kesunyian
suara tangisnya panjang seperti menahan kesakitan yg teramat dalam
tapi siapa yg sedang menangis terisak?
Aku cari diriuh gerimis tak ku temui?
aku cari disela sela angin yg berhembus tak juga ku dapati?
Aku lari kelangit yg lebih tinggi kosong?
Lelah aku mencari
aku duduk termenung tapi suara tangis itu seperti menjadi jadi..
Aku lihat dalam dada
aku raba
ternyata yg  terisak batinku sendiri
aku sendiri..

Reupreupan wanci muru ka peuting
ngadodoho ngawur ngawur girimis nukeurkeun mongklengna ku kasimpe..
Naon bedana kuring jeung anjeun
nu kiwari nambah geugeut miheman
papada satia najan jarak ngajadi ruhak,
diri teu wasa lunta ninggalkeun cinta,
pek rampa ieu dada
ratugna jajantung
kaancikan rasa sungkan papisah..

Cobaan hidupku terus berganti
bertahan menahan perih ini
langit dalam dada kelabu mungkin akan selamanya kelabu,
adakah cinta abadi dapat ku miliki setelah kau pergi.
Tuhan,
aku tak sanggup lagi tuk mencintai ke lain hati
bisakah aku meneruskan sisa sisa hidup ini.

Ada Jingga di ujung senja indah meneduhkan jiwa
tapi aku memilih menikmati kerinduan ini hingga malam mendingin tiba,
entah untuk kesekian kalianya
aku merasa sosok anggunmu jauh dari pandangan mata,
meski kita berpijak diatas bumi yang sama
meski kita berteduh dibawah langit yg sama,
kau begitu jauh tak tersentuh,
andaikan di senja ini kau ada didekatku
pasti keindahan senja lebih bermakna
andaikan di senja ini kau peluk erat tubuhku
malam malamku tak akan lagi sendu
sesungguhnya rasa sayangku padama akan bertambah selalu.

Kau masih terindah
dan akan tetap yg terindah,
kau masih yg dulu
suka merajuk dan membujuk.
Kau masih seperti dulu
selalu tersenyum malu
ketika tanganmu ku sentuh seperti saat berkenalan dulu,
manjamu dan gemasmu terhadapku tak pernah hilang saat kau didekatku.
Meski sedikit ada perubahan yg dibentuk dgn keadaan
kau masih yg dulu
mencintai dan menyayangiku tiap waktu.

Bila saatnya ku temukan dirimu bahagia,
jgn lagi ada airmata..
Senja tak akan lagi indah jika hatimu layu.
Hujan hny sesaat
pelangi kan hadir setelahnya..
Apa kau dengar perbincanganku dgn senja?
"hey kau wanita yg duduk di balik jingga warnaku,
ada titipan rindu dari seorang lelaki yg mencintaimu
huhh,, hny memenuhi ruanganku saja!!

Begitulah cerita singkatnya,
aku hny tersenyum
karena hingga kini
aku selalu saja titipkan salam rinduku lewat senja.

Senin, 07 April 2014

Pelangi hanya sesaat
bintang pun bisa saja tak lagi terang
tapi tidak cintaku
selalu utuh tak akan pernah runtuh..